Ali en zijn vrouw Aysel wonen in een klein dorpje in Anatolië, omgeven door een groot meer en immense rietvelden. Ze moeten hard werken om rond te komen. Bovendien worden ze uitgebuit en mishandeld door maffiose bazen. De bazen van de arbeiders zijn onderling in oorlog en daarnaast is er een conflict gaande rond het stropen van vogels. Terwijl zijn vrouw bereid is zich aan de omstandigheden aan te passen, blijft Ali zich verzetten. Wanneer door een ongeluk een van de bazen van het toneel verdwijnt, wordt de situatie voor Ali steeds ingewikkelder. Ali gaat op zoek naar manieren om aan de ellende te ontsnappen en probeert illegaal riet te smokkelen. Het is een riskante onderneming en zeker niet zonder gevaar.

Son Hasat heeft een langzaam brandend, maar bewust tempo. Je voelt de lome natuur en het ritme van het dagelijks leven in dit Turkse dorp, gelegen in het hart van Anatolië. Naarmate de film vordert, begrijp je waarom de mensen gewend zijn geraakt aan de machtsdynamiek die de kern van het verhaal vormt. De Turkse rietvelden vormen het adembenemende decor van een allegorisch verhaal over mensen die slinks op zoek gaan naar een beter leven. Maar dat is nooit zonder risico. De landschappen van water en riet zijn op een spectaculaire manier gefilmd. Ze maken de omgeving even belangrijk als de personages. De rietvelden zijn door de bijzondere cameravoering als een labyrintisch, claustrofobisch en verstikkend personage in de meedogenloze strijd tussen goed en kwaad, waarvan de grenzen steeds verder vervagen.