Hoe voorkomen we dat we zelf een Snowpiercer-toekomst tegemoet gaan?
Klik op één van de tijden en koop je tickets:
di 09.09
*Dit is een selectie. In de webshop zijn alle beschikbare prijssoorten zichtbaar.
Hoe voorkomen we dat we zelf een Snowpiercer-toekomst tegemoet gaan?
di 09.09
Een drieluik waarin we kapitalistisch realisme ontrafelen en bestrijden met film, gesprek en verbeelding.
27.06 – #1 – Children of Men
09.09 – #2 – Snowpiercer
08.10 – #3 – Michael Clayton
Hoe voorkomen we dat we zelf een Snowpiercer-toekomst tegemoet gaan?
Een drieluik waarin we kapitalistisch realisme ontrafelen en bestrijden met film, gesprek en verbeelding.
27.06 – #1 – Children of Men
09.09 – #2 – Snowpiercer
08.10 – #3 – Michael Clayton
In 2031 is onze planeet door een mislukt klimaatexperiment in een nieuwe ijstijd beland. Bijna al het leven op aarde is verdwenen. De laatste overlevenden bevinden zich op een reusachtige trein, die ononderbroken rond de bevroren planeet reist: Snowpiercer. In de trein heerst een klassensysteem: de elite vooraan, in luxe, en de lagere klassen achteraan, in armoede. Maar onder die lagere klassen broeit het verzet. Na jarenlange vernederingen en ontberingen komen ze eindelijk in opstand, onder leiding van de onverzettelijke Curtis. Veroveren ze ooit het voorste deel van de trein? En ontsnappen zij én de andere passagiers van de Snowpiercer ooit uit hun uitzichtloze situatie?
Bong Joon-ho
Chris Evans, John Hurt, Tilda Swinton, Ed Harris, Jamie Bell
Verenigde Staten
2u 45m
Engels
Nederlands
Debat,
Bong Joon-ho
Chris Evans, John Hurt, Tilda Swinton, Ed Harris, Jamie Bell
Verenigde Staten
2u 45m
2013
Engels
Nederlands
Debat
Vastgevroren vergezichten: klimaat, kapitalisme, en de crisis van de verbeelding.
Wat als de toekomst bevriest? Snowpiercer toont een ijzingwekkende toekomst waarin klimaatverandering en kapitalisme samen leiden tot een dystopische, uitzichtloze wereld. Fantasierijke fictie? Zeker. Maar tegelijkertijd voelt het akelig dichtbij. Want ook in onze huidige samenleving lijken we gevangen in een steeds hardnekkiger web van destructief kapitalisme en ecologische ontwrichting, waarin deze twee elkaar voortdurend aanjagen. Hoe verbeelden we ons uit deze dubbele wurggreep? Deze vraag staat centraal in het nagesprek met toekomstonderzoeker Jeroen Oomen en moderator Kiki Kolman.
Volgens het idee van kapitalistisch realisme zitten we vast in het gevoel dat er geen alternatief meer is voor het huidige kapitalistische systeem. Het ontbreekt ons aan de verbeeldingskracht om zelfs maar te bedenken: hoe zou het echt anders kunnen?
Datzelfde tekort aan collectieve verbeelding vormt ook de kern van de klimaatcrisis. Zoals Amitav Ghosh schrijft: de klimaatcrisis is niet alleen een milieukwestie of politiek probleem, maar vooral ook een crisis van de verbeelding. We kunnen ons de immense omvang en gevolgen van klimaatverandering nauwelijks voorstellen – en dus ook geen collectieve uitwegen bedenken.
Een dubbele verbeeldingscrisis dus, waarin een toekomst zonder kapitalisme én zonder klimaatcrisis steeds meer voelt als een onrealistisch sprookje. In een maatschappij doordrenkt van kapitalistisch realisme gaat economische groei vrijwel altijd vóór ecologische grenzen, en worden zelfs initiatieven ten behoeve van het klimaat telkens weer gekaapt door kapitalistische belangen.
Zolang we ons geen andere toekomst kunnen voorstellen, zullen we gevangen blijven in deze toxische spiraal van kapitalistisch realisme en klimaatontwrichting. Om verandering mogelijk te maken, moeten we eerst durven dromen van een andere wereld. Dus: hoe schudden we onze verbeelding wakker? Hoe verbeelden we ons uit de greep van deze twee elkaar voedende krachten? Hoe voorkomen we, kortom, dat we zelf een Snowpiercer-toekomst tegemoet gaan?
