Böse Spiele Rimini Sparta

Böse Spiele Rimini Sparta zijn twee films van Ulrich Seidl samen ineen: dit is het verhaal van twee Oostenrijkse broers op zoek naar geluk, terwijl hun vader achterblijft in een verzorgingstehuis.

Zes jaar geleden wilde Ulrich Seidl (Im Keller, Paradies: Hoffnung) een wijd uitwaaierend verhaal filmen over drie generaties. De meer dan drie uur durende film kwam er, maar was niet wat Seidl ervan had gehoopt. Hij haalde het materiaal uit elkaar en presenteerde in 2022 de twee opzienbarende speelfilms Rimini, over de ietwat verlopen schlagerzanger Richie, en Sparta, over het leven van Ewald die worstelt met pedofiele verlangens. Toch kon Seidl zijn oorspronkelijke idee niet loslaten en koos er voor om het materiaal opnieuw tot één groot epos te verwerken.

Een hele andere ervaring van de twee verhalen

Het resultaat, Böse Spiele Rimini Sparta, biedt een hele andere ervaring van de twee verhalen. Dit werk is veel verstandelijker; het is in eerste plaats een ideeënfilm. In het eerste deel, dat zich in de winter afspeelt, worden de twee verhaallijnen nauw verweven. Ze spiegelen en vullen elkaar aan om tot een vreselijk sombere visie te komen op de verloren jeugd als geestestoestand. Het tweede deel, dat zich in de zomer afspeelt, draait om Ewald en zijn spartaanse fantasieën, die hij samen met een groep jongens uitleeft in een fort dat ze bouwen. Dit wordt nu opgevat als een sublimatie van zijn vaders obsessie voor het Duitse fascisme, waardoor hij naziliederen en -slogans scandeert, terwijl hij zich verder bijna niets herinnert (en de vader van de jongens zijn zoon tegen Ewald probeert op te zetten door hem op brute wijze te “instrueren” het kwaad te omarmen). Dit maakt Böse Spiele Rimini Sparta een meer verontrustende, troosteloze en trieste, maar in veel opzichten ook een rijkere, versie van het project.