Het doet zo zeer

In de documentaire Het doet zo zeer volgt Heleen van Royen haar 81-jarige moeder, mevrouw Breed, die gediagnosticeerd is met beginnende dementie. Het wordt Heleens levensmissie om de laatste jaren van haar moeder zo fijn mogelijk te maken.

Ruim een jaar lang volgt Heleen, die de camera grotendeels zelf bedient, haar moeder in haar ziekteproces. Ze neemt ons mee naar de artsen, zorginstellingen en klinieken, en focust met name op het verzet dat mevrouw Breed tegen dit alles probeert te bieden: terwijl Heleen probeert haar moeder gelukkig te maken, heeft mevrouw Breed er zelf allemaal geen zin meer in. Ze wil niet verhuizen, geen nieuwe heup; ze wil überhaupt geen hulp wil het liefste dood.

Het doet zo zeer vertelt een universeel, herkenbaar verhaal. Het is echt, puur, en toont zowel de liefdevolle als de pijnlijke en zelfs grappige ervaringen die horen bij het leven, en vooral ook het naderen van de dood.

Heleen van Royen is oorspronkelijk schrijfster van beroep. Zo schreef ze de verfilmde boeken ‘De gelukkige huisvrouw’ en ‘De ontsnapping’. Ze heeft echter besloten dit verhaal over haar moeder in filmvorm te vertellen, zodat ze tijdens het draaien fysiek bij haar moeder aanwezig kon zijn.