Een pop zoals ik + Gesprek
‘Colourful Goodies’ in Amsterdam Noord was de eerste winkel die gekleurde poppen verkocht. Ellen Brudet begon 10 jaar geleden donkere poppen te verkopen, omdat die er niet waren voor kinderen van kleur. Zij vindt dat kinderen een pop moeten krijgen, die op hen lijkt. Navolgend op de film zal er een gesprek plaatsvinden met de filmmakers Walther Grotenhuis en Cinta Forger.
Elisanio is een jongen van 7 met albinisme en donkere ouders. Hij voelt zich buitengesloten, zowel in de zwarte als witte wereld. Wat gaat de pop met albinisme die hij voor het eerst in de poppenwinkel ziet voor hem betekenen?
Niah Nameh, een meisje van 5, wil geen zwarte pop, ze wil liever een witte barbie, want die ziet ze op TV als een voorbeeld. We volgen haar in haar verwarring over wie ze is. Haar ouders hebben een afwachtende houding, maar worden wakker geschud omdat Niah Nameh op haar nieuwe school wordt gepest om haar huidskleur.
Serenity is een moeder van 3 kinderen, die ze alleen opvoedt. Zij heeft een heel andere aanpak. Ze wil voorkomen dat haar kinderen een negatief zelfbeeld ontwikkelen, zoals ze dat zelf heeft ervaren. Ze koopt alleen maar zwart speelgoed en poppen. Maar willen de kinderen dat wel?
Nagesprek
Een pop zoals ik duurt 54 minuten. Na afloop van de film gaan we in gesprek met filmmakers Walther Grotenhuis en Cinta Forger, die zich voor deze documentaire hebben verdiept in de historie van donkere poppen. We spreken over identiteit, beeldvorming en discriminatie en onderzoeken wat een pop kan bijdragen aan een positief zelfbeeld van opgroeiende kinderen.
