Na ruim twintig jaar speelt Jack Wouterse opnieuw de solo Keefman, naar het boek van Jan Arends. De steracteur vertelt het indringende verhaal van psychiatrisch patiënt Keefman, die gevangen zit in zichzelf.
Wouterse: “Keefman is een ongelooflijk goede tekst. Je moet soms heel erg lachen om een zin en om de volgende weer huilen. Arends’ taalgebruik is zo ontzettend mooi. Het is harde, gewone mensentaal, hij windt er geen doekjes om.”
Over de voorstelling Keefman
Keefman wil weg uit de inrichting aangezien hij niet gek is, maar zodra hij genezen wordt verklaard keert hij op een holletje terug, omdat de buitenwereld een gekkenhuis blijkt. In een woedend relaas spreekt hij zijn zwijgende psychiater aan, laat hem retorisch alle hoeken van de kamer zien en verwijt hem én de wereld elk denkbaar zuchtje tegenwind. Met zijn wendbare geest is hij de psychiater voortdurend te slim af en als een acrobaat beweegt hij zich tussen het kweken van sympathie en het opwekken van ergernis.
Net als je denkt dat hij tot een heldere zelfanalyse komt, neemt de rebel in hem het over, die elke nuance woedend vernietigt. Is Keefman een pathologisch geval? Of een angstige man die uiteindelijk wel zijn weg in de buitenwereld zal vinden?
- Een enscenering die ontroert, nergens larmoyant wordt en – dat geldt als grootste compliment – in zijn tragiek niet log maar licht en bovenal geestig is.Trouw (1999)
- Wouterse overrompelend in monoloog.de Volkskrant (1999)
- Hoe langer het stuk duurt, hoe agressiever de man zijn psychiater de les leest. Deze felle toon en grote gebaren, die Wouterse als acteur op het lijf zijn geschreven, zijn niet alleen hier en daar geestig: door de manier waarop hij vertelt laat hij onbewust ook de immense onmacht zien.Theaterkrant
advertentie
