WArd/waRD | Ann van den Broek

Van den Broek heeft een goede reden om het werk Ohm (2010) te hernemen. Voor haar draait deze choreografie om thema’s als verzet, volharding  en overgave. En die acht ze nu nog belangrijker dan in 2010. Van den Broek drijft haar dansers tot op de grens van wat ze aankunnen.

“Het swingt en werkt verslavend, althans voor de kijker, die in de cadans van Ohm wordt meegezogen.” – De Theaterkrant

Weerstand. Verlies. Actie. Verstilling. Een eenzame strijd. Een pompende en doorlopende herhaling zonder eind. Bewegen wordt dwangmatig vechten om controle te behouden. Weerstand bieden tegen het vluchtige en vergankelijke. Lichamen in verzet, lichamen in overgave.

Het onderwerp ligt Ann Van den Broek na aan het hart en haar interpretatie in Ohm maakt controle en verzet tastbaar in de combinatie van dwingende ritmes en weerbarstige performers. Soortgelijke spanning uit zich in Ann Van den Broeks werk vaak indirect via andere thema’s. In Ohm ligt de focus op het idee van weerstand en stript ze haar werk van bijkomende emoties om de essentie te raken. De dringende stijl houdt de weerstand vast en voelbaar in het hier en nu. Ohm voelt als een tunnel zonder eind. Een geëngageerde en uiteindelijk vernietigende schets.

De reprise: een moment van reflectie

Ohm past bij de actualiteit waarin we nu leven. De dualiteit rond opvolgen en verzet, weerstand en verlies, controle en loslaten vraagt opnieuw om aandacht. Voor Van den Broek is deze reprise een moment om te reflecteren op de oorspronkelijke voorstelling. Misschien is er na deze herneming wel een nieuwe noodzaak voor een herinterpretatie van identiteit en authenticiteit. Ligt de balans inmiddels ergens anders?

Ohm is een voorstelling uit 2010 die Ann Van den Broek in opdracht van en in samenwerking met COVER #2 creëerde. Het stuk is gebaseerd op de voorstelling Mijn solo voor Marie (Vernietigd), die de eigenzinnige Belgische choreograaf Marc Vanrunxt in 1997 maakte. Van Den Broek ging met dit materiaal aan de slag en vond haar eigen vorm. Niek Kortekaas ontwierp het toneelbeeld geïnspireerd op het origineel. Arne Van Dongen maakte voor Ohm een nieuwe muziekcompositie en Bernie van Velzen stond in voor het lichtontwerp.