De dertienjarige Alpha woont bij haar alleenstaande moeder en is flink aan het puberen. Wanneer ze na een feestje met een tatoeage thuiskomt, breekt de hel los. Haar moeder denkt dat ze door een vuile naald besmet is geraakt met een virus waar niemand over wil praten, maar iedereen als de dood voor is.

Julia Ducournau (Raw, Titane) situeert Alpha in de jaren ’80 en ’90, in een wereld die gebukt gaat onder een zeer besmettelijke fictieve epidemie die aan aids doet denken. Ducournau die zelf een kind was toen hiv voor het eerst opdook, herinnert zich “een besmettelijke angst, een gevoel van schaamte bij een hele bevolkingsgroep, en de manier waarop de samenleving weigerde het probleem frontaal aan te pakken en te erkennen dat we er allemaal door geraakt werden.”

In een interview met Vanity Fair voegde ze daaraan toe: “Het is een commentaar op de manier waarop die angst zich verspreidde, en de impact die het heeft gehad op mijn generatie.”