Kaurismäki’s oeuvre wordt vaak geroemd om de aandacht voor de mens in penibele omstandigheden: van Shadows in Paradise (1986) en The Match Factory Girl (1990) tot Juha (1999) en Lights in the Dusk (2006): steeds verhaalt de regisseur van eenzaamheid, gemankeerde trouw en getroebleerde liefde in zijn typische stijl: kurkdroog, komisch en nostalgisch. Kaurismäki’s personages blijken – tussen alle in wodka gemarineerde melancholie en accordeonklanken door – meer dan losers; zijn sympathieke sukkelhelden lijden aan het leven, maar dat leven is toch iedere keer de moeite waard te worden geleefd.