In deze lezing gebruikt mevrouw Jansen Hendriks de film Rubber uit 1936 om te bekijken hoe de koloniale bovenlaag en anderzijds de Indonesiërs aankeken tegen het plantageleven op Sumatra.

De film Rubber uit 1936 van Johan de Meester en Gerard Rutten is een vrije bewerking van de gelijknamige roman uit 1931 van Madelon Székely-Lulofs over het sociale leven onder de planters in Nederlands-Indië. Haar openhartige vertelling over liefde en overspel in het koloniale milieu leidde tot een nationale rel. Rutten maakte er een meeslepende sociale satire van, over het leven in een Hollandse plantersgemeenschap op Sumatra.

In Nederlands-Indië worden in de jaren twintig van de vorige eeuw grote stukken land ‘veroverd’ op de natuur, vooral op het eiland Sumatra. Oerwoud maakt plaats voor rubber- en tabaksplantages. De belofte van snel geld lokt jonge mannen uit heel Europa. Arbeidskracht wordt aangetrokken uit de hele archipel. Er ontstaat een nieuwe, ruwe samenleving. Rubber vertelt een verhaal vanuit Nederlands perspectief. Indonesiërs lijken vooral een bedreiging. Hoe zit het eigenlijk met de Indonesische blik op de maatschappij in deze jaren? Getuigenissen zijn schaars en vaak verstopt in Nederlandse bronnen, maar ze bieden zeker een ander perspectief op het vooruitgangsgeloof dat destijds in Nederlandse kringen heerste.

Deze voorstelling vindt plaats in samenwerking met Museum Bronbeek in het kader van de Week van de Koloniale Geschiedenis.