In haar nieuwe drieluik onderzoekt dansmaker Astrid Boons wat het betekent om mens te zijn in een steeds digitaler tijdperk. Met haar kenmerkende sculpturale stijl, die diep onder de huid kruipt maakt ze filosofische en emotionele lagen tot een eigen fysieke taal.  

Waar het eerste hoofdstuk KHÔRA filosofeerde over een nieuwe postmenselijke wereld, verkent Deep Time de grenzen van ons aanpassingsvermogen in dit parallelle universum. Boons werpt een intrigerende vraag op: is ons aanpassingsvermogen eindig? En wat betekent dit vermogen om te muteren voor ons mens-zijn?  

Deep Time is een fysieke reis die ons aanspoort om na te denken over de evolutie van de mensheid.