Vaak gaat het in de energietransitie om de technische mogelijkheden en investeringen. Of om (terechte) zorgen en emoties. Maar we hebben het zelden over wat daar nog weer onder ligt: uiteenlopende ideeën over wat eerlijk is. De één vindt het heel belangrijk om eigen zeggenschap te hebben, de ander dat iedereen mee kan praten.

Velen zullen het erover eens zijn dat mensen die al weinig te besteden hebben geen extra kosten mogen krijgen. Weer anderen willen er vooral zo min mogelijk mee bezig zijn: laat de overheid het maar regelen. ‘Ik maak me grote zorgen’, ‘Ik volg het niet meer’, ‘Schiet nou maar op!’, klinkt het in de wijken.

Waar zitten die vraagtekens dan, wat wil je wel en niet rondom je huis en in je buurt, en waarom vind je dat? En hoe kunnen we dan tot een goede, eerlijke omslag komen en wat is daarvoor nodig?

De overheid wil dat mensen ook zelf een actieve rol spelen in de energietransitie, dat vraagt erom steviger in onze schoenen te staan. Tijdens het café kijken we welke waarden wij belangrijk vinden. Hoe kijk je tegen de energietransitie aan, wat staat voor jou voorop, wat is daarvoor nodig? Wat vind jij cruciaal om warm te kunnen lopen voor oplossingen als koken op inductie, zonnepanelen, stadsverwarming en warmtepompen?

We beginnen het Duurzaamheidscafé met een korte update over de energietransitie, in ons land, in Nijmegen. Vervolgens zoomen we in op welke waarden voorop kunnen staan: zoals bijvoorbeeld eigen initiatief, kleinschaligheid, inspraak, onafhankelijkheid of financiële zekerheid. We gaan daarover samen in gesprek.

Die drijfveren halen we boven water samen met onze gast Simone Haarbosch, onderzoeker aan de Radboud Universiteit. Ze doet onderzoek naar de perspectieven van burgers in de energietransitie, onder andere in Dukenburg.

Het is goed om te weten dat we het niet gaan hebben over (de haalbaarheid van) heel specifieke praktijkvoorbeelden in onze stad, de gemeente Nijmegen is ook geen mede-organisator.