Tussen de andere bewoners in de dementiezorg, voelt Ruth zich verloren en stuurloos, ervan overtuigd dat ze ergens is beland waar ze niet thuishoort. Terwijl ze langzaam de warmte en steun van de verzorgers begint te accepteren, (her)ontdekt ze manieren om te aarden in haar lichaam en omgeving, terwijl haar geest aan een geheel eigen reis begint.

Deze coming-of-old-age van Sarah Friedland laat op een waardige, gevoelige en soms grappige manier zien wat er wél overblijft wanneer je brein je in de steek laat. De film won maar liefst drie prijzen op het Filmfestival van Venetië: Beste Debuut, Beste Regie en Beste Actrice.